قیر امولسیون ترکیب و مخلوطی است از دو مایع(آب و قیر) که غیر قابل امتزاج هستند که در آن قیر بصورت ذرات بسیار ریزی در آب معلق هستند که در این صورت قیر را به عنوان فاز داخلی و یا فاز غیر پیوسته و مایع دیگر(آب) را فاز خارجی یا فاز پیوسته می‌نامند.امولسیونهای قیری یا قیرابه‌ها سامانه‌های دوفازی هستند كه از قیر، آب و یك یا چند ماده افزودنی جهت تشكیل و پایدارسازی و اصلاح خواص قیرابه تشكیل شده اند.
امکان ایجاد این موضوع به کمک ماده ای فراهم میگردد که به آن امولسیفایر یا امولسیون ساز گفته می شود. قطر دانه های قیر بین 001/0 تا 002/0 میلیمتر هستند. هرچه قطر ذرات قیر کمتر باشد امولسیون مرغوب تر است.
امولسیون تشکیل شده است:
قیر(Bitumen) آب(Water) امولسیفایر(Emulsifier)
اسید(Acid)
کلسیم کلراید(calcium chlorideCacl2)
که جزء ثابت قیر امولسیون هستند اما حسب نوع و ارتقا کیفیت امولسیون میتوان به آن حلال(Solvent)، پایدار کننده(Stabilizer) و پلمیر(polymer) اضافه کرد.
اسید(Acid)
کلسیم کلراید(calcium chlorideCacl2)
که جزء ثابت قیر امولسیون هستند اما حسب نوع و ارتقا کیفیت امولسیون میتوان به آن حلال(Solvent)، پایدار کننده(Stabilizer) و پلمیر(polymer) اضافه کرد.
در واقع قیر و آب اصلی ترین و مهمترین مواد تشکیل دهنده قیر امولسیون هستند که به کمک امولسیفایر مخلوط میگردند.
طبقه بندی قیرهای امولسیونی حسب ساختار یونی آنها به سه دسته آنیونیک، کاتیونیک و نانیونیک تقسیم بندی میشود. در حال حاضر استفاده از قیرهای امولسیونی آنیونیک به مرور زمان کاربرد خود را از دست داده و به این منظور قیرهای امولسیون کاتیونیک جایگزین آن شده اند.
امولسیون قیری کاتیونیک که دارای بار الکتریکی مثبت به مصالح سنگی شامل ترکیبات سیلیسی و کوارتز که بار الکتریکی منفی دارند بهتر می چسبد. مهمترین شاخص در خصوصیت قیرهای امولسیونی زمان شکست و جدا شدن قیر و آب آن پس از استفاده و اجرا است که آنها را به سه دسته اصلی تقسیم بندی می کنند:
امولسیون قیری کاتیونیک که دارای بار الکتریکی مثبت به مصالح سنگی شامل ترکیبات سیلیسی و کوارتز که بار الکتریکی منفی دارند بهتر می چسبد. مهمترین شاخص در خصوصیت قیرهای امولسیونی زمان شکست و جدا شدن قیر و آب آن پس از استفاده و اجرا است که آنها را به سه دسته اصلی تقسیم بندی می کنند: